pezehsk

ارزیابی

مدیریت زخم های وریدی پا (VLU) باید شامل ارزیابی جامعی از کلیه بیمارانی باشد که زخم پا دارند.

این باید شامل موارد زیر باشد:

 

• سابقه زخم پا

• معاینه پا و زخم

• تحقیقات برای حمایت از تشخیص

 

ارزیابی جامع باید در ارائه اولیه و در فواصل منظم پس از آن انجام شود تا مدیریت در حال انجام را هدایت کند.

سطح زخم باید به مرور زمان اندازه گیری شود (سطح شواهد C).

از درجه بالینی ، علت شناسی ، آناتومی ، طبقه بندی پاتوفیزیولوژی می توان برای ارزیابی استفاده کرد (سطح شواهد E).

اندازه گیری تصویر دیجیتال به طور قابل توجهی سریعتر بود و مزایای زیادی نسبت به ردیابی تماس (سطح شواهد C) ارائه داد.

تصویربرداری داپلر از جریان رنگ وریدی: آیا یک بررسی استاندارد طلا برای ارزیابی سیستم وریدی اندام تحتانی + سطح شواهد B است.

تمام بیماران مبتلا به VLU مزمن باید دارای شاخص فشار بازویی مچ پا (ABPI) باشند که قبل از درمان انجام شده باشد (سطح شواهد D).

فشرده سازی درمانی معمولاً منع مصرف با شاخص بازویی مچ پا <0.8) در نظر گرفته می شود.

شاخص فشار بازویی مچ پا نیز باید در هنگام وخیم شدن زخم انجام شود ، تا 12 هفته زخم به طور کامل بهبود نیابد یا عود زخم وجود داشته باشد (سطح شواهد B).

اکسیمتری پالس به طور معمول توصیه نمی شود ، اما ممکن است یک ابزار تحقیقاتی کمکی مفید در کلینیک های تخصصی زخم پا باشد.

زخمهای وریدی ظاهری که به مدت 3 ماه به طور مداوم و بدون علائم بهبودی باز بوده و طی 3 ماه به درمان پاسخ نمی دهند ، باید تحت بیوپسی قرار گیرند (سطح شواهد C).

بیماران مبتلا به زخم پا با درماتیت / اگزما باید برای آزمایش پچ با استفاده از یک سری زخم پا (سطح شواهد C) در نظر گرفته شوند.

سواب زدن باکتریولوژی ضروری نیست مگر اینکه شواهدی از عفونت های بالینی درجه B وجود داشته باشد.

مدیریت بیمار

درمان سیستمیک

آنتی بیوتیک سیستمیک فقط باید در موارد عفونت بالینی استفاده شود و نه برای کلونیزاسیون باکتریایی (سطح شواهد C).

استفاده از پنتوکسی فیلین (400 میلی گرم 3 بار در روز تا حداکثر 6 ماه) برای بهبودی در بیماران با VLU (سطح شواهد A) باید مورد توجه قرار گیرد.

روی تفاوت معنی داری در بهبود VLU (سطح شواهد A) نشان نداد.

شواهد با کیفیت خوب کافی وجود ندارد که بتوان براساس آن توصیه ای برای کسر فلاونوئید خالص میکرونیزه و داروهای فلبوتونیک در VLU مزمن ارائه داد.

نقش ایکوزانوئیدها (پروستاگلاندین ها) یا آنتاگونیست های پروستاگلاندین در درمان زخم های وریدی فاقد اطلاعات کافی برای توصیه می باشد.

دوبسیلات کلسیم - هیچ مدرکی برای اثبات اثر دوزیلات کلسیم در بهبود VLU وجود ندارد.

افزایش فیبرینولیتیک همراه با یک استروئید آنابولیک مانند استنوزولول همراه با درمان فشرده سازی ممکن است در درمان لیپودرماتوسکلروز مرتبط با زخم های وریدی مفید باشد (سطح شواهد B) اما هیچ مدرکی دال بر استفاده معمول از آن در VLU sildenafil وجود ندارد. سیلوستازول ، ایلوپروست. در حال حاضر هیچ شواهد با کیفیت خوبی برای توصیه این داروها در درمان معمول VLU وجود ندارد.

روش فشرده سازی

ثابت شده است که درمان فشرده سازی برای درمان زخم وریدی مفید است و استاندارد مراقبت است (سطح شواهد A).

سیستم فشرده سازی بالا و چند لایه فارغ التحصیل با بالشتک مناسب باید اولین خط درمان VLU های بدون عارضه با ABPI 8 0.8 در تمام تنظیمات باشد (سطح شواهد A).

فشردگی بالا نسبت به فشردگی کم به سرعت بهبودی دست یافت (سطح شواهد A).

شواهد کافی برای توصیه درمان پنوماتیک متناوب با یا بدون فشرده سازی برای VLU.

فشرده سازی کشش کوتاه (الاستیک) و بوت Unna بهتر از فشرده سازی کشش طولانی (الاستیک) (سطح شواهد A) عملکرد پمپ را پشتیبانی می کند.

جوراب فشاری به خوبی انتخاب شده و کالیبره شده صحیح و فشار 35 میلی متر جیوه یا بیشتر ، گزینه مناسبی برای باند در بهبود VLU (سطح شواهد B) است.

پنتوکسی فیلین هنگامی که با درمان فشرده سازی برای زخم های وریدی استفاده می شود ، م effectiveثر است و ممکن است مفید باشد (سطح شواهد A).

دیگر اقدامات حمایتی

پای بیمار را بالا ببرید تا تغییرات در گردش میکروسکوپ را کاهش داده و ادم اندام تحتانی را کاهش دهد (سطح شواهد C).

تمرینات عضله ساق پا برای بهبود عملکرد عضله ساق پا توصیه می شود (سطح شواهد B).

بیمار مبتلا به زخم پا با سو suspected تغذیه مشکوک باید توسط یک متخصص تغذیه و رژیم درمانی ارزیابی شود (سطح شواهد E).

تغذیه و هیدراتاسیون بیمار را برای بهبودی در بیماران مبتلا به VLU و افزایش پروتئین دریافتی در زخمهای بسیار ترشح شده بهینه کنید (سطح شواهد E).

زخم های بزرگ (> 10 سانتی متر مربع) و طولانی بودن زخم منجر به ضعف کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQoL) شاخص (سطح شواهد D) می شود.

از تحریک الکتریکی می توان به عنوان درمان کمکی زخم وریدی استفاده کرد (سطح شواهد B).

اکسیژن هایپرباریک را فقط می توان به عنوان یک درمان کمکی در موارد نسوز VLU (سطح شواهد C) انتخاب کرد.

شواهد کافی در مورد توصیه برای بسته شدن به کمک خلا در VLU مزمن وجود ندارد.

هیچ فایده ای از لیزر درمانی سطح پایین در بهبود زخم پا (سطح شواهد A).

زخم های بزرگ (> 10 سانتی متر مربع) و طولانی بودن زخم منجر به ضعیف تر شدن شاخص HRQoL می شود (سطح شواهد D).

توصیه هایی برای جراحی

بیمار مبتلا به VLU مزمن و ریفلاکس وریدی سطحی باید برای جراحی جهت بهبود زخم و جلوگیری از عود زخم مورد بررسی قرار گیرد (سطح شواهد B).

بسته شدن زخم وریدی با پیوند پوست اتولوگ ممکن است یک هدف کوتاه مدت از بسته شدن پیدا کند ، اما به افزایش فشار وریدی سرپایی (سطح شواهد E) پاسخ نمی دهد.

اسکلرترراپی

اسکلروتراپی برای واریس های سطحی و سوراخ کننده های ناکارآمد اطراف زخم نشان داده شده است ، همچنین به بهبود سریع زخم کمک می کند (سطح شواهد D).

فشرده سازی نتایج اسکلروتراپی درجه B را بهبود می بخشد.

جلوگیری از عود مجدد

اصلاحات رژیم غذایی ، مکمل های تغذیه ای ، ترک سیگار ، کاهش وزن ، حفظ وضعیت قلبی سالم و حمایت های روانی - اجتماعی قوی می تواند برای جلوگیری از زخم پا (سطح شواهد E).

افزایش اندام تحتانی ممکن است عود زخم وریدی را کاهش دهد (سطح شواهد D).

ورزش مقاومتی پیش رونده را می توان در بیماران به عنوان اقدامی برای جلوگیری از عود در نظر گرفت (سطح شواهد D).

جوراب بافی فشرده سازی زیر زانو برای جلوگیری از عود VLU در بیمارانی که بهبود زخم پا حاصل شده است ، درجه A توصیه می شود.

استفاده مداوم از درمان فشرده سازی خطر عود زخم وریدی را کاهش می دهد (سطح شواهد B).

اصلاح جراحی ریفلاکس وریدی سطحی علاوه بر بانداژ فشاری در پیگیری طولانی مدت به میزان قابل توجهی در کاهش نرخ عود زخم درجه B کمک کرده است.

اسکلروتراپی ممکن است خطر عود زخم وریدی را کاهش دهد (سطح شواهد C).

درمان زخم های وریدی مزمن یک چالش درمانی است. بنابراین ارزیابی جامع تشخیصی در آغاز درمان ضروری است. برای زخم های وریدی جدا از درمان محافظه کارانه کاهش فشار خون وریدی بسیار مهم است ، در این میان درمان فشرده سازی جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده است. بیماران مبتلا به زخم وریدی غیر التیام دهنده که تحت درمان فشرده سازی بوده و فاقد صلاحیت ورید عمقی هستند ، برای جراحی سطحی ورید ، اسکلروتراپی کف یا بستن ورید آسیب دیده به عنوان یک جنبه مهم در برنامه کلی درمان ، توصیه می شود. پیشگیری از عود شامل ارزیابی های بالینی منظم ، آموزش بیمار در مورد مراقبت از پوست ، ارتفاع ، ورزش و درمان فشرده سازی مادام العمر است.